Skip to content

مَتّی
شكايت عيسى به کاتبان و فریسیان ریاکار

1آنگاه عیسی آن جماعت و شاگردان خود را خطاب کرده،2گفت: کاتبان و فریسیان بر کرسی موسی نشستهاند.3پس آنچه به شما گویند، نگاه دارید و بجا آورید، لیکن مثل اعمال ایشان مکنید زیرا می‌گویند و نمی‌کنند.4زیرا بارهای گران و دشوار را می‌بندند و بر دوش مردم می‌نهند و خود نمی‌خواهند آنها را به یک انگشت حرکت دهند.5و همهٔ کارهای خود را می‌کنند تا مردم، ایشان را ببینند. حمایلهای خود را عریض و دامنهای قبای خود را پهن می‌سازند،6و بالا نشستن در ضیافت‌ها و کرسیهای صدر در کنایس را دوست می‌دارند،7و تعظیم در کوچه‌ها را و اینکه مردم ایشان را، آقا، آقا، بخوانند.8لیکن شما آقا خوانده مشوید، زیرا استاد شما یکی است، یعنی مسیح، و جمیع شما برادرانید.9و هیچ کس را بر زمین، پدر خود مخوانید زیرا پدر شما یکی است که در آسمان است.10و پیشوا خوانده مشوید، زیرا پیشوای شما یکی است، یعنی مسیح.11و هر که از شما بزرگتر باشد، خادم شما بُوَد.12و هر که خود را بلند کند، پست گردد و هر که خود را فروتن سازد سرافراز گردد.

13وای بر شما، ای کاتبان و فریسیان ریاکار، که درِ ملکوت آسمان را به روی مردم می‌بندید، زیرا خود داخل آن نمی‌شوید و داخل شوندگان را از دخول مانع می‌شوید.14وای بر شما، ای کاتبان و فریسیان ریاکار، زیرا خانه‌های بیوه ‌زنان را می‌بلعید و از روی ریا نماز را طویل می‌کنید؛ از آنرو عذاب شدیدتر خواهید یافت.15وای بر شما، ای کاتبان و فریسیان ریاکار، زیرا که برّ و بحر را می‌گردید تا مریدی پیدا کنید و چون پیدا شد او را دو مرتبه پست‌تر از خود، پسر جهنّم می‌سازید!16وای بر شما، ای راهنمایان کور که می‌گویید: هر که به معبد قسم خورد باکی نیست، لیکن هر که به طلای معبد قسم خورد باید وفا کند.17ای نادانان و نابینایان، آیا کدام افضل است؟ طلا یا معبد که طلا را مقدّس می‌سازد؟18و هر که به مذبح قسم خورد باکی نیست لیکن هر که به هدیه‌ای که بر آن است قسم خورد، باید ادا کند.19ای جهّال و کوران، کدام افضل است؟ هدیه یا مذبح که هدیه را تقدیس می‌نماید؟20پس هر که به مذبح قسم خورد، به آن و به هر چه بر آن است قسم خورده است؛21و هر که به معبد قسم خورد، به آن و به او که در آن ساکن است، قسم خورده است؛22و هر که به آسمان قسم خورد، به کرسی خدا و به او که بر آن نشسته است، قسم خورده باشد.23وای بر شما، ای کاتبان و فریسیان ریاکار، که نعناع و شبت و زیره را عشر می‌دهید و اعظم احکام شریعت، یعنی عدالت و رحمت و ایمان را ترک کرده‌اید! می‌بایست آنها را بجا آورده، اینها را نیز ترک نکرده باشید.24ای رهنمایان کور، که پشه را صافی می‌کنید و شتر را فرو می‌برید!25وای بر شما، ای کاتبان و فریسیان ریاکار، از آن رو که بیرون پیاله و بشقاب را پاک می‌نمایید و درون آنها مملّو از جبر و ظلم است.26ای فریسی کور، اوّل درون پیاله و بشقاب را طاهر ساز تا بیرونش نیز طاهر شود!27وای بر شما، ای کاتبان و فریسیان ریاکار، که چون قبور سفید شده می‌باشید که از بیرون، نیکو می‌نماید لیکن درون آنها از استخوانهای مردگان و سایر نجاسات پر است!28همچنین شما نیز، ظاهراً به مردم عادل می‌نمایید، لیکن باطناً از ریاکاری و شرارت مملّو هستید.29وای بر شما، ای کاتبان و فریسیان ریاکار، که قبرهای انبیا را بنا می‌کنید و مدفنهای صادقان را زینت می‌دهید،30و می‌گویید: اگر در ایّام پدران خود می‌بودیم، در ریختن خون انبیا با ایشان شریک نمی‌شدیم!31پس بر خود شهادت می‌دهید که فرزندان قاتلان انبیا هستید.32پس شما پیمانه پدران خود را لبریز کنید!33ای ماران و افعی‌زادگان، چگونه از عذاب جهنّم فرار خواهید کرد؟34لهذا الحال انبیا و حکماء و کاتبان نزد شما می‌فرستم و بعضی را خواهید کشت و به دار خواهید کشید و بعضی را در کنایس خود تازیانه زده، از شهر به شهر خواهید راند،35تا همهٔ خونهای صادقان که بر زمین ریخته شد بر شما وارد آید، از خون هابیل صدیقتا خون زکریّا ابن برخیا که او را در میان معبد و مذبح کشتید.36به شما می‌گویم: که این همه بر این طایفه خواهد آمد!

شكايت عيسى به اورشليم

37ای اورشلیم، اورشلیم، قاتل انبیا و سنگسار کننده مرسلان خود. چند مرتبه خواستم فرزندان تو را جمع کنم، مثل مرغی که جوجه‌های خود را زیر بال خود جمع می‌کند و نخواستید.38اینک، خانهٔ شما برای شما ویران گذارده می‌شود.39زیرا به شما می‌گویم از این پس مرا نخواهید دید تا بگویید: مبارک است او که به نام خداوند می‌آید.

1Then spake Jesus to the multitude, and to his disciples,2Saying, The scribes and the Pharisees sit in Moses’ seat:3All therefore whatsoever they bid you observe, that observe and do; but do not ye after their works: for they say, and do not.4For they bind heavy burdens and grievous to be borne, and lay them on men's shoulders; but they themselves will not move them with one of their fingers.5But all their works they do for to be seen of men: they make broad their phylacteries, and enlarge the borders of their garments,6And love the uppermost rooms at feasts, and the chief seats in the synagogues,7And greetings in the markets, and to be called of men, Rabbi, Rabbi.8But be not ye called Rabbi: for one is your Master, even Christ; and all ye are brethren.9And call no man your father upon the earth: for one is your Father, which is in heaven.10Neither be ye called masters: for one is your Master, even Christ.11But he that is greatest among you shall be your servant.12And whosoever shall exalt himself shall be abased; and he that shall humble himself shall be exalted.13But woe unto you, scribes and Pharisees, hypocrites! for ye shut up the kingdom of heaven against men: for ye neither go in yourselves, neither suffer ye them that are entering to go in.14Woe unto you, scribes and Pharisees, hypocrites! for ye devour widows’ houses, and for a pretence make long prayer: therefore ye shall receive the greater damnation.15Woe unto you, scribes and Pharisees, hypocrites! for ye compass sea and land to make one proselyte, and when he is made, ye make him twofold more the child of hell than yourselves.16Woe unto you, ye blind guides, which say, Whosoever shall swear by the temple, it is nothing; but whosoever shall swear by the gold of the temple, he is a debtor!17Ye fools and blind: for whether is greater, the gold, or the temple that sanctifieth the gold?18And, Whosoever shall swear by the altar, it is nothing; but whosoever sweareth by the gift that is upon it, he is guilty.19Ye fools and blind: for whether is greater, the gift, or the altar that sanctifieth the gift?20Whoso therefore shall swear by the altar, sweareth by it, and by all things thereon.21And whoso shall swear by the temple, sweareth by it, and by him that dwelleth therein.22And he that shall swear by heaven, sweareth by the throne of God, and by him that sitteth thereon.23Woe unto you, scribes and Pharisees, hypocrites! for ye pay tithe of mint and anise and cummin, and have omitted the weightier matters of the law, judgment, mercy, and faith: these ought ye to have done, and not to leave the other undone.24Ye blind guides, which strain at a gnat, and swallow a camel.25Woe unto you, scribes and Pharisees, hypocrites! for ye make clean the outside of the cup and of the platter, but within they are full of extortion and excess.26Thou blind Pharisee, cleanse first that which is within the cup and platter, that the outside of them may be clean also.27Woe unto you, scribes and Pharisees, hypocrites! for ye are like unto whited sepulchres, which indeed appear beautiful outward, but are within full of dead men's bones, and of all uncleanness.28Even so ye also outwardly appear righteous unto men, but within ye are full of hypocrisy and iniquity.29Woe unto you, scribes and Pharisees, hypocrites! because ye build the tombs of the prophets, and garnish the sepulchres of the righteous,30And say, If we had been in the days of our fathers, we would not have been partakers with them in the blood of the prophets.31Wherefore ye be witnesses unto yourselves, that ye are the children of them which killed the prophets.32Fill ye up then the measure of your fathers.33Ye serpents, ye generation of vipers, how can ye escape the damnation of hell?34Wherefore, behold, I send unto you prophets, and wise men, and scribes: and some of them ye shall kill and crucify; and some of them shall ye scourge in your synagogues, and persecute them from city to city:35That upon you may come all the righteous blood shed upon the earth, from the blood of righteous Abel unto the blood of Zacharias son of Barachias, whom ye slew between the temple and the altar.36Verily I say unto you, All these things shall come upon this generation.37O Jerusalem, Jerusalem, thou that killest the prophets, and stonest them which are sent unto thee, how often would I have gathered thy children together, even as a hen gathereth her chickens under her wings, and ye would not!38Behold, your house is left unto you desolate.39For I say unto you, Ye shall not see me henceforth, till ye shall say, Blessed is he that cometh in the name of the Lord.