1و چون فرشته پنجم نواخت، ستاره‌ای را دیدم که بر زمین افتاده بود و کلید چاه هاویه بدو داده شد.2و چاهِ هاویه را گشاد و دودی چون دود تنوری عظیم از چاه بالا آمد و آفتاب و هوا از دود چاه تاریک گشت.3و از میان دود، ملخها به زمین برآمدند و به آنها قوّتی چون قوّت عقربهای زمین داده شد4و بدیشان گفته شد که ضرر نرسانند نه به گیاه زمین و نه به هیچ سبزی و نه به درختی بلکه به آن مردمانی که مُهر خدا را بر پیشانی خود ندارند.5و به آنها داده شد که ایشان را نکشند بلکه تا مدّت پنج ماه معذّب بدارند و اذیّت آنها مثل اذّیت عقرب بود، وقتی که کسی را نیش زند.6و در آن ایام، مردم طلبِ موتخواهند کرد و آن را نخواهند یافت و تمنّای موت خواهند داشت، امّا موت از ایشان خواهد گریخت.7و صورت ملخها چون اسبهای آراسته شده برای جنگ بود و بر سر ایشان مثل تاجهای شبیه طلا، و چهره‌های ایشان شبیه صورت انسان بود.8و مویی داشتند چون موی زنان، و دندانهایشان مانند دندانهای شیران بود.9و جوشنها داشتند، چون جوشنهای آهنین و صدای بالهای ایشان، مثل صدای ارابه‌های اسبهای بسیار که به جنگ همی تازند.10و دُمها چون عقربها با نیشها داشتند؛ و در دُم آنها قدرت بود که تا مدّت پنج ماه مردم را اذّیت نمایند.11و بر خود، پادشاهی داشتند که مَلَکالهاویه است که در عبرانی به اَبَّدون مسمّیٰ است و در یونانی او را اَپُلّیون خوانند.12یک وای گذشته است. اینک، دو وای دیگر بعد از این می‌آید.
13و فرشته ششم بنواخت که ناگاه آوازی از میان چهار شاخ مذبح طلایی که در حضور خداست شنیدم14که به آن فرشته ششم که صاحب کرّنا بود می‌گوید، آن چهار فرشته را که بر نهر عظیم فرات بسته‌اند، خلاص کن.15پس آن چهار فرشته که برای ساعت و روز و ماه و سال معیّن مهیّا شده‌اند تا اینکه ثلث مردم را بکُشند، خلاصی یافتند.16و عددِ جنودِ سواران، دویست هزار هزار بود که عدد ایشان را شنیدم.17و به اینطور اسبان و سوارانِ ایشان را در رؤیا دیدم که جوشنهای آتشین و آسمانجونی و کبریتی دارند و سرهای اسبان چون سر شیراناست و از دهانشان آتش و دود و کبریت بیرون می‌آید.18از این سه بلا، یعنی آتش و دود و کبریت که از دهانشان برمی‌آید، ثلث مردم هلاک شدند.19زیرا که قدرت اسبان در دهان و دُم ایشان است، زیرا که دُمهای آنها چون مارهاست که سرها دارد و به آنها اذّیت می‌کنند.20و سایر مردم که به این بلایا کشته نگشتند، از اعمال دستهای خود توبه نکردند تا آنکه عبادت دیوها و بتهای طلا و نقره و برنج و سنگ و چوب را که طاقت دیدن و شنیدن و خرامیدن ندارند، ترک کنند؛21و از قتلها و جادوگریها و زنا و دزدیهای خود توبه نکردند.
1Und der fünfte Engel blies die Posaune: und ich sah einen Stern, gefallen vom Himmel auf die Erde; und ihm wurde der Schlüssel zum Brunnen des Abgrunds gegeben.2Und er tat den Brunnen des Abgrunds auf; und es stieg Rauch auf aus dem Brunnen wie der Rauch eines großen Ofens, und es wurde verfinstert die Sonne und die Luft von dem Rauch des Brunnens.3Und aus dem Rauch kamen Heuschrecken auf die Erde; und ihnen wurde Macht gegeben, wie die Skorpione auf Erden Macht haben.4Und es wurde ihnen gesagt, dass sie nicht schädigten das Gras auf Erden noch alles Grüne noch einen Baum, sondern allein die Menschen, die nicht das Siegel Gottes an ihren Stirnen haben.5Und es wurde ihnen gegeben, dass sie sie nicht töteten, sondern quälten fünf Monate lang; und ihre Qual war wie die Qual eines Skorpions, wenn er einen Menschen sticht.6Und in jenen Tagen werden die Menschen den Tod suchen, und nicht finden; und sie werden begehren zu sterben, und der Tod wird vor ihnen fliehen.7Und die Heuschrecken sahen aus wie Rosse, die zum Krieg bereitet sind; und auf ihrem Haupt war etwas wie goldene Kronen, und ihr Angesicht glich dem Angesicht der Menschen;8und sie hatten Haare wie Frauenhaare, und ihre Zähne waren wie Löwenzähne;9und sie hatten Panzer wie eiserne Panzer, und das Rasseln ihrer Flügel war wie das Rasseln an den Wagen vieler Rosse, die in den Krieg laufen;10und hatten Schwänze wie Skorpione, und es waren Stacheln an ihren Schwänzen; und ihre Macht war, zu schädigen die Menschen fünf Monate lang.11Und sie hatten über sich einen König, den Engel des Abgrunds, dessen Name heißt auf Hebräisch Abaddon, und auf Griechisch hat er den Namen Apollyon.12Das erste Wehe ist vorüber; siehe, es kommen noch zwei Wehe danach.
13Und der sechste Engel blies die Posaune: und ich hörte eine Stimme aus den vier Hörnern des goldenen Altars vor Gott,14die sprach zu dem sechsten Engel, der die Posaune hatte: Lass los die vier Engel, die gebunden sind an dem großen Wasserstrom Euphrat.15Und es wurden die vier Engel losgelassen, die bereit waren für die Stunde und den Tag und den Monat und das Jahr, zu töten den dritten Teil der Menschen.16Und die Zahl des reitenden Heeres war zwanzigtausendmal zehntausend; ich hörte ihre Zahl.17Und so sah ich in dieser Erscheinung die Rosse und die darauf saßen, dass sie feuerrote und blaue und schwefelgelbe Panzer hatten; und die Häupter der Rosse waren wie die Häupter der Löwen, und aus ihrem Munde kam Feuer und Rauch und Schwefel.18Von diesen drei Plagen wurde getötet der dritte Teil der Menschen, von dem Feuer und Rauch und Schwefel, der aus ihrem Munde kam.19Denn ihre Macht war in ihrem Mund; und ihre Schwänze waren den Schlangen gleich und hatten Häupter, und mit denen taten sie Schaden.20Und die übrigen Menschen, die nicht getötet wurden von diesen Plagen, taten nicht Buße über die Werke ihrer Hände, dass sie nicht anbeteten die Dämonen und die goldenen, silbernen, ehernen, steinernen und hölzernen Götzen, die weder sehen noch hören noch gehen können;21und taten auch nicht Buße über ihre Morde, Zauberei, Hurerei und Dieberei.