1و نظر کرده، دولتمندانی را دید که هدایای خود را در بیت المال می‌اندازند.2و بیوه زنی فقیر را دید که دو فلس درآنجا انداخت.3پس گفت: هرآینه به شما می‌گویم این بیوه فقیر از جمیع آنها بیشتر انداخت.4زیرا که همهٔ ایشان از زیادتی خود در هدایای خدا انداختند، لیکن این زن از احتیاج خود تمامی معیشت خویش را انداخت.
5و چون بعضی ذکر معبد می‌کردند که به سنگهای خوب و هدایا آراسته شده است گفت:6ایّامی می‌آید که از این چیزهایی که می‌بینید، سنگی بر سنگی گذارده نشود، مگر اینکه به زیر افکنده خواهد شد.7و از او سؤال نموده، گفتند: ای استاد، پس این امور کی واقع می‌شود و علامت نزدیک شدن این وقایع چیست؟8گفت: احتیاط کنید که گمراه نشوید. زیرا که بسا به نام من آمده خواهند گفت که، من هستم و وقت نزدیک است. پس از عقب ایشان مروید.9و چون اخبار جنگها و فساده‌ا را بشنوید، مضطرب مشوید زیرا که وقوع این امور اوّل ضرور است لیکن انتهادر ساعت نیست.10پس به ایشان گفت: قومی با قومی و مملکتی با مملکتی مقاومت خواهند کرد.11و زلزله‌های عظیم در جایها و قحطیها و وباها پدید و چیزهای هولناک و علامات بزرگ از آسمان ظاهر خواهد شد.
12و قبل از این همه، بر شما دستاندازی خواهند کرد و جفا نموده، شما را به کنایس و زندانها خواهند سپرد و در حضور سلاطین و حکّام بجهت نام من خواهند برد.13و این برای شما به شهادت خواهد انجامید.14پس در دلهای خود قرار دهید که برای حجّت آوردن، پیشتر اندیشه نکنید،15زیرا که من به شما زبانی و حکمتی خواهم داد که همهٔ دشمنان شما با آن مقاومت و مباحثه نتوانند نمود.16و شما را والدین و برادران و خویشان و دوستان تسلیم خواهند کرد و بعضی از شما را به قتل خواهند رسانید.17و جمیع مردم بجهت نام من شما را نفرت خواهند کرد.18ولکن مویی از سر شما گُم نخواهد شد.19جانهای خود را به صبر دریابید.
20و چون بینید که اورشلیم به لشکرها محاصره شده است، آنگاه بدانید که خرابی آن رسیده است.21آنگاه هر که در یهودیّه باشد، به کوهستان فرار کند و هر که در شهر باشد، بیرون رود و هر که در صحرا بُوَد، داخل شهر نشود.22زیرا که همان است ایام انتقام، تا آنچه مکتوب است تمام شود.23لیکن وای بر آبستنان و شیردهندگان در آن ایّام، زیرا تنگی سخت بر روی زمین و غضب بر این قوم حادث خواهد شد.24و به دم شمشیر خواهند افتاد و در میان جمیع امّت‌ها به اسیری خواهند رفت و اورشلیم پایمال امّت‌ها خواهد شد تا زمانهای امّت‌ها به انجام رسد.
25و در آفتاب و ماه و ستارگان علامات خواهد بود و بر زمین تنگی و حیرت از برای امّت‌ها روی خواهد نمود به‌سبب شوریدن دریا و امواجش.26و دلهای مردم ضعف خواهد کرد ازخوف و انتظار آن وقایعی که برربع مسکون ظاهر می‌شود، زیرا قوّات آسمان متزلزل خواهد شد.27و آنگاه پسر انسان را خواهند دید که بر ابری سوار شده با قوّت و جلال عظیم می‌آید.28و چون ابتدای این چیزها بشود، راست شده، سرهای خود را بلند کنید از آن جهت که خلاصی شما نزدیک است.
29و برای ایشان مَثَلی گفت که: درخت انجیر و سایر درختان را ملاحظه نمایید،30که چون می‌بینید شکوفه می‌کند، خود می‌دانید که تابستان نزدیک است.31و همچنین شما نیز چون بینید که این امور واقع می‌شود، بدانید که ملکوت خدا نزدیک شده است.32هرآینه به شما می‌گویم که تا جمیع این امور واقع نشود، این فرقه نخواهد گذشت.33آسمان و زمین زایل می‌شود لیکن سخنان من زایل نخواهد شد.34پس خود را حفظ کنید مبادا دلهای شما از پرخوری و مستی و اندیشه‌های دنیوی، سنگین گردد و آن روز ناگهان بر شما آید.35زیرا که مثل دامی بر جمیع سَکَنه تمام روی زمین خواهد آمد.36پس در هر وقت دعا کرده، بیدار باشید تا شایستهٔ آن شوید که از جمیع این چیزهایی که به وقوع خواهد پیوست نجات یابید و در حضور پسر انسان بایستید.37و روزها را در هیکل تعلیم می‌داد و شبها بیرون رفته، در کوه معروف به زیتون به سر می‌برد.38و هر بامداد قوم نزد ویدر معبد می‌شتافتند تا کلام او را بشنوند.
1Er blickte aber auf und sah, wie die Reichen ihre Opfer einlegten in den Gotteskasten.2Er sah aber auch eine arme Witwe, die legte zwei Scherflein ein.3Und er sprach: Wahrlich ich sage euch: Diese arme Witwe hat mehr als sie alle eingelegt.4Denn diese alle haben aus ihrem Überfluss eingelegt in den Opferkasten; sie aber hat von ihrer Armut alles was sie zum Leben hatte, eingelegt.
5Und als einige von dem Tempel sagten, dass er mit schönen Steinen und Kleinoden verziert sei, sprach er:6Es wird die Zeit kommen, in der von dem allem, was ihr sehet, nicht ein Stein auf dem anderen gelassen wird, der nicht zerbrochen wird.7Sie fragten ihn aber und sprachen: Meister, wann soll das werden? Und was ist das Zeichen, wenn dies geschehen wird?8Er aber sprach: Seht zu, lasst euch nicht verführen. Denn viele werden kommen in meinem Namen und sagen, ich bin's, und: Die Zeit ist herbeigekommen. Folgt ihnen nicht nach!9Wenn ihr aber hören werdet von Kriegen und Unruhen, so entsetzt euch nicht. Denn dies muss zuvor geschehen; aber das Ende ist noch nicht so bald da.10Da sprach er zu ihnen: Ein Volk wird sich erheben gegen das andere und ein Reich gegen das andere,11und es werden geschehen große Erdbeben hier und dort, Hungersnöte und Seuchen; auch werden Schrecknisse und große Zeichen am Himmel geschehen.
12Aber vor diesem allem werden sie die Hände an euch legen und euch verfolgen und werden euch überantworten in Synagogen und Gefängnisse und vor Könige und Fürsten ziehen um meines Namens willen.13Das wird euch aber widerfahren zu einem Zeugnis.14So nehmet nun zu Herzen, dass ihr euch nicht sorgt, wie ihr euch verantworten sollt.15Denn ich will euch Mund und Weisheit geben, der nicht widersprechen noch widerstehen können alle eure Widersacher.16Ihr werdet aber überantwortet werden von den Eltern, Brüdern, Verwandten und Freunden; und sie werden einige von euch töten.17Und ihr werdet gehasst sein von jedermann um meines Namens willen.18Und ein Haar von eurem Haupt soll nicht umkommen.19Mit Geduld werdet ihr eure Seelen gewinnen.
20Wenn ihr aber Jerusalem belagert sehen werdet mit einem Heer, so erkennt, dass seine Verwüstung nahe herbeigekommen ist.21Dann, wer in Judäa ist, der fliehe auf das Gebirge, und wer darin ist, der gehe heraus, und wer auf dem Land ist, der komme nicht hinein.22Denn das sind die Tage der Rache, damit erfüllt werde alles, was geschrieben ist.23Weh aber den Schwangeren und Stillenden in jenen Tagen! Denn es wird eine große Not auf Erden sein und Zorn auf diesem Volk,24und sie werden fallen durch die Schärfe des Schwertes und gefangen weggeführt werden unter alle Völker; und Jerusalem wird zertreten werden von den Heiden, bis die Zeit der Heiden erfüllt ist.
25Und es werden Zeichen geschehen an Sonne und Mond und Sternen; und auf Erden wird den Leuten bange sein, und sie werden verzagen, und das Meer und die Wassermengen werden brausen,26und Menschen werden verschmachten vor Furcht und vor Erwartung der Dinge, die kommen sollen auf Erden; denn auch die Kräfte der Himmel werden ins Wanken geraten.27Und dann werden sie sehen den Menschensohn kommen in einer Wolke mit großer Kraft und Herrlichkeit.28Wenn aber dieses anfängt zu geschehen, so seht auf und erhebet eure Häupter, weil sich eure Erlösung naht.
29Und er sagte ihnen ein Gleichnis: Seht an den Feigenbaum und alle Bäume:30wenn sie jetzt ausschlagen, so seht ihr's und merkt von euch selbst, dass jetzt der Sommer nahe ist.31Ebenso auch ihr: wenn ihr dies alles geschehen seht, so wisst, dass das Reich Gottes nahe ist.32Wahrlich ich sage euch: Dies Geschlecht wird nicht vergehen, bis es alles geschieht.33Himmel und Erde werden vergehen; aber meine Worte vergehen nicht.34Hütet euch aber, dass eure Herzen nicht beschwert werden mit Fressen und Saufen und mit Sorgen um das Alltägliche und dieser Tag plötzlich über euch komme;35denn wie ein Fallstrick wird er kommen über alle, die auf Erden wohnen.36So seid nun wach allezeit indem ihr betet, dass ihr würdig werden möget, diesem allen zu entfliehen, das geschehen soll, und zu stehen vor dem Menschensohn.37Und er lehrte den Tag über im Tempel; nachts aber ging er hinaus und verbrachte die Nacht am Ölberg.38Und alles Volk machte sich früh auf zu ihm, um ihn im Tempel zu hören.