1و بعد از آن پولُس از آتن روانه شده، به قُرِنْتُس آمد.2و مرد یهودی اَکیلا نام را که مولدش پُنْطُس بود و از ایطالیا تازه رسیده بود و زنش پْرِسْکِلَّه را یافت زیرا کْلُودِیُوس فرمان داده بود که همهٔ یهودیان از روم بروند. پس نزد ایشان آمد.3و چونکه با ایشان همپیشه بود، نزد ایشان مانده، به کار مشغول شد؛ و کسب ایشان خیمه دوزی بود.4و هر سَبَّت در کنیسه مکالمه کرده، یهودیان و یونانیان را مجاب می‌ساخت.5امّا چون سیلاس و تیمُوتاوُس از مَکادونیه آمدند، پولُس در روح مجبور شده، برای یهودیان شهادت می‌داد که عیسی، مسیح است.6ولی چون ایشان مخالفت نموده، کفر می‌گفتند، دامن خود را بر ایشان افشانده، گفت: خون شما بر سر شما است. من بری هستم. بعد از این به نزد امّت‌ها می‌روم.7پس از آنجا نقل کرده، به خانهٔ شخصی یُوسْتُس نام خداپرست آمد که خانهٔ او متصّل به کنیسه بود.8امّا کَرِسپس، رئیس کنیسه با تمامی اهل بیتش به خداوند ایمان آوردند و بسیاری از اهل قُرِنْتُس چون شنیدند، ایمان آورده، تعمید یافتند.
9شبی خداوند در رؤیا به پولُس گفت: ترسان مباش، بلکه سخن بگو و خاموش مباش10زیرا که من با تو هستم و هیچ‌کس تو را اذیّت نخواهد رسانید زیرا که مرا در این شهر خلقِ بسیار است.11پس مدّت یک سال و شش ماه توقّف نموده، ایشان را به کلام خدا تعلیم می‌داد.
12امّا چون غالیون والی اَخائیَّه بود، یهودیان یکدل شده، بر سر پولُس تاخته، او را پیش مسند حاکم بردند13و گفتند: این شخص مردم را اغوا می‌کند که خدا را برخلاف شریعت عبادت کنند.14چون پولُس خواست حرف زند، غالیون گفت: ای یهودیان، اگر ظلمی یا فسقی فاحش می‌بود، هر آینه شرط عقل می‌بود که متحمّل شما بشوم.15ولی چون مسألهای است دربارهٔ سخنان و نامها و شریعت شما، پس خود بفهمید. من در چنین امور نمی‌خواهم داوری کنم.16پس ایشان را از پیش مسند براند.17و همه سوستانیس رئیس کنسیه را گرفته او را در مقابل مسند والی بزدند و غالیون را از این امور هیچ پروا نبود.
18امّا پولُس بعد از آن، روزهای بسیار در آنجا توقّف نمود پس برادران را وداع نموده، به سوریه از راه دریا رفت و پِرَسْکِلَّه و اکیلا همراه او رفتند. و درکَنْخَرِیه موی خود را چید چونکه نذر کرده بود.19و چون به اَفَسُسْ رسید، آن دو نفر را در آنجا رها کرده، خود به کنیسه درآمده، با یهودیان مباحثه نمود.20و چون ایشان خواهش نمودند که مدّتی با ایشان بماند، قبول نکرد21بلکه ایشان را وداع کرده، گفت که: مرا به هر صورت باید عید آینده را در اورشلیم صرف کنم. لیکن اگر خدا بخواهد، باز به نزد شما خواهم برگشت. پس از اَفَسُس روانه شد22و به قیصریّه فرود آمده [به اورشلیم] رفت و کلیسا را تحیّت نموده، به اَنطاکیّه آمد.
23و مدّتی در آنجا مانده، باز به سفر توجّه نمود و در مُلک غَلاطیّه و فَرِیجیّه جابجا می‌گشت و همهٔ شاگردان را استوار می‌نمود.
24امّا شخصی یهود اَپُولُّس نام از اهل اِسْکَنْدَریّه که مردی فصیح و در کتاب توانا بود، به اَفَسُس رسید.25او در طریق خداوند تربیت یافته و در روح سرگرم بوده، دربارهٔ خداوند به دقّت تکلّم و تعلیم می‌نمود هر چند جز از تعمید یحیی اطّلاعی نداشت.26همان شخص در کنیسه به دلیری سخن آغاز کرد. امّا چون پَرِسْکلَّه و اکیلا او را شنیدند، نزد خود آوردند و به دقّت تمام طریق خدا را بدو آموختند.27پس چون او عزیمت سفر اَخائیّه کرد، برادران او را ترغیب نموده، به شاگردان سفارشنامه‌ای نوشتند که او را بپذیرند. و چون بدانجا رسید، آنانی را که به وسیله فیض ایمان آورده بودند، اعانت بسیار نمود،28زیرا به قوّت تمام بر یهود اقامه حجّت می‌کرد و از کتب ثابت می‌نمود که عیسی، مسیح است.
1Danach verließ Paulus Athen und kam nach Korinth2und fand einen Juden mit Namen Aquila, aus Pontus gebürtig; der war neulich mit seiner Frau Priscilla aus Italien gekommen, weil Kaiser Klaudius allen Juden geboten hatte, Rom zu verlassen. Zu denen ging Paulus;3und weil er das gleiche Handwerk hatte, blieb er bei ihnen und arbeitete. Sie waren von Beruf aber Zeltmacher.4Und er lehrte in der Synagoge an allen Sabbaten und überzeugte Juden und Griechen.5Als aber Silas und Timotheus aus Mazedonien kamen, wurde Paulus vom Wort ganz in Anspruch genommen, den Juden zu bezeugen, dass Jesus der Christus ist.6Als sie aber widerstrebten und lästerten, schüttelte er die Kleider aus und sprach: Euer Blut komme über euer Haupt! Ohne Schuld gehe ich von nun an zu den Heiden.7Und er machte sich auf von dort und kam in das Haus eines Mannes mit Namen Titius Justus, der gottesfürchtig war; dessen Haus war neben der Synagoge.8Krispus aber, der Vorsteher der Synagoge, kam zum Glauben an den HERRN mit seinem ganzen Hause; und auch viele Korinther, die zuhörten, wurden gläubig und ließen sich taufen.
9Es sprach aber der HERR durch eine Erscheinung in der Nacht zu Paulus: Fürchte dich nicht, sondern rede, und schweige nicht!10Denn ich bin mit dir, und niemand soll sich unterstehen, dir zu schaden; denn ich habe ein großes Volk in dieser Stadt.11Er blieb aber dort ein Jahr und sechs Monate und lehrte unter ihnen das Wort Gottes.
12Als aber Gallio Statthalter war in Achaja, empörten sich die Juden einmütig gegen Paulus und führten ihn vor den Richtstuhl13und sprachen: Dieser überredet die Leute, Gott zu dienen dem Gesetz zuwider.14Als aber Paulus den Mund auftun wollte, sprach Gallio zu den Juden: Wenn es sich um einen Frevel oder ein Vergehen handle, liebe Juden, so würde ich euch zuhören;15weil es aber Fragen sind über Lehre und Namen und Gesetz bei euch, so seht ihr selber zu; ich gedenke darüber nicht Richter zu sein.16Und trieb sie weg von dem Richtstuhl.17Da ergriffen alle Griechen Sosthenes, den Vorsteher der Synagoge, und schlugen ihn vor dem Richtstuhl; und Gallio kümmerte es nicht.
18Paulus aber blieb noch eine Zeitlang dort; danach nahm er Abschied von den Brüdern und wollte nach Syrien fahren und mit ihm Priscilla und Aquila. Zuvor ließ er sich sein Haupt in Kenchreä scheren, denn er hatte ein Gelübde.19Und er kam nach Ephesus und ließ die beiden zurück; er aber ging in die Synagoge und redete mit den Juden.20Sie baten ihn aber, dass er längere Zeit bei ihnen bliebe. Doch er willigte nicht ein,21sondern nahm Abschied von ihnen und sprach: Ich muss das nächste Fest in Jerusalem halten; will's Gott, so will ich wieder zu euch kommen. Und er fuhr weg von Ephesus22und kam nach Cäsarea und ging hinauf nach Jerusalem und grüßte die Gemeinde und zog hinab gen Antiochia.
23Und nachdem er einige Zeit geblieben war, machte er sich wieder auf und durchzog nacheinander das galatische Land und Phrygien und stärkte alle Jünger.
24Es kam aber nach Ephesus ein Jude mit Namen Apollos, aus Alexandrien gebürtig, ein beredter Mann und gelehrt in der Schrift.25Dieser war unterwiesen im Weg des HERRN und redete inbrünstig im Geist und lehrte genau von Jesus, wusste aber allein von der Taufe des Johannes.26Dieser fing an, freimütig zu predigen in der Synagoge. Da ihn aber Aquila und Priscilla hörten, nahmen sie ihn zu sich und legten ihm den Weg Gottes noch genauer aus.27Da er aber nach Achaja reisen wollte, schrieben die Brüder an die Jünger dort und empfahlen, ihn aufzunehmen. Und als er dahin gekommen war, half er denen viel, die gläubig geworden waren durch die Gnade.28Denn er widerlegte die Juden beständig und erwies öffentlich durch die Schrift, dass Jesus der Christus sei.