1پولُس، به ارادهٔ خدا رسولِ مسیح عیسی، برحسب وعدهٔ حیاتی که در مسیح عیسی است،2فرزند حبیب خود تیموتاؤس را فیض و رحمت و سلامتی از جانب خدای پدر و خداوند ما عیسی مسیح باد.
3شکر میکنم آن خدایی را که از اجداد خود به ضمیر خالص بندگی او را میکنم، چونکه دائماً در دعاهای خود تو را شبانهروز یاد میکنم،4و مشتاق ملاقات تو هستم، چونکه اشکهای تو را بخاطر میدارم تا از خوشی سیر شوم.5زیرا که یاد میدارم ایمان بیریای تو را که نخست در جدّهات لوئیس و مادرت افنیکی ساکن میبود و مرا یقین است که در تو نیز هست.6لهذا به یاد تو میآورم که آن عطای خدا را که بهوسیلهٔ گذاشتن دستهای من بر تو است برافروزی.7زیرا خدا روح جبن را به ما نداده است بلکه روح قوّت و محبّت و تأدیب را.
8پس از شهادت خداوند ما عار مدار و نه از من که اسیر او میباشم، بلکه در زحمات انجیل شریک باش، برحسب قوّت خدا،9که ما را نجات داد و به دعوت مقدّس خواند، نه به حسب اعمال ما، بلکه برحسب ارادهٔ خود و آن فیضی که قبل از قدیمالایّام در مسیح عیسی به ما عطا شد.10امّا الحال آشکار گردید به ظهور نجاتدهندهٔ ما عیسی مسیح که موت را نیست ساخت و حیات و بیفسادی را روشن گردانید بهوسیلهٔ انجیل،11که برای آن من واعظ و رسول و معلّمِ امّتها مقرّر شدهام.12و از این جهت این زحمات را میکشم بلکه عار ندارم، چون میدانم به که ایمان آوردم و مرا یقین است که او قادر است که امانت مرا تا به آن روز حفظ کند.
13نمونهای بگیر از سخنان صحیح که از من شنیدی در ایمان و محبّتی که در مسیح عیسی است.14آن امانت نیکو را بهوسیلهٔ روحالقدس که در ما ساکن است، حفظ کن.15از این آگاه هستی که همهٔ آنانی که در آسیا هستند، از من رخ تافتهاند، که از آن جمله فیجِلُس و هَرمُوجَنِس میباشند.16خداوند اهل خانهٔ اُنیسیفورُس را ترحم کند زیرا که او بارها دل مرا تازه کرد و از زنجیر من عار نداشت،17بلکه چون به روم رسید، مرا به کوشش بسیار تفحّص کرده، پیدا نمود.18(خداوند بدو عطا کند که در آن روز در حضور خداوند رحمت یابد.) و خدمتهایی را که در اَفَسُس کرد تو بهتر میدانی.
1Paulus, ein Apostel Jesu Christi durch den Willen Gottes nach der Verheißung des Lebens in Christus Jesus,2meinem lieben Sohn Timotheus: Gnade, Barmherzigkeit, Friede von Gott, dem Vater, und Christus Jesus, unserem HERRN!
3Ich danke Gott, dem ich diene von meinen Vorfahren her in reinem Gewissen, dass ich ohne Unterlass deiner gedenke in meinem Gebet Tag und Nacht;4und mich verlangt, dich zu sehen, wenn ich an deine Tränen denke, damit ich mit Freude erfüllt werde;5und wenn ich mich an den ungefärbten Glauben in dir erinnere, der zuvor in deiner Großmutter Lois und deiner Mutter Eunike gewohnt hat; ich bin aber gewiss, auch in dir.6Aus diesem Grund erinnere ich dich, dass du erweckst die Gabe Gottes, die in dir ist durch die Auflegung meiner Hände.7Denn Gott hat uns nicht gegeben den Geist der Furcht, sondern der Kraft und der Liebe und der Mäßigung.
8Darum schäme dich nicht des Zeugnisses unseres HERRN noch meiner, der ich sein Gefangener bin, sondern leide mit für das Evangelium wie ich, nach der Kraft Gottes,9der uns selig gemacht und berufen hat mit einem heiligen Ruf, nicht nach unseren Werken, sondern nach dem Vorsatz und der Gnade, die uns gegeben ist in Christus Jesus vor der Zeit der Welt,10jetzt aber offenbart ist durch die Erscheinung unseres Erlösers Jesus Christus, der dem Tod die Macht genommen und das Leben und ein unvergängliches Wesen ans Licht gebracht hat durch das Evangelium,11für das ich eingesetzt bin als Prediger und Apostel der Heiden.12Aus diesem Grund leide ich auch dieses; aber ich schäme mich dessen nicht; denn ich weiß, an wen ich glaube, und bin gewiss, dass er, was mir hinterlegt ist, bewahren kann, bis an jenen Tag.
13Halte dich an das Vorbild der heilsamen Worte, die du von mir gehört hast, im Glauben und in der Liebe in Christus Jesus.14Dieses anvertraute Gut bewahre durch den Heiligen Geist, der in uns wohnt.15Du weißt, dass sich alle von mir abgewandt haben, die in Asien sind, unter denen ist Phygellus und Hermogenes.16Der HERR gebe Barmherzigkeit dem Hause Onesiphorus; denn er hat mich oft erquickt und hat sich meiner Ketten nicht geschämt,17sondern als er in Rom war, hat er mich eifrig gesucht und gefunden.18Der HERR gebe ihm, dass er Barmherzigkeit finde bei dem HERRN an jenem Tag. Und wie viel er in Ephesus gedient hat, weißt du am besten.