1زیرا که در خصوص این خدمتِ مقدّسین،زیادتی می‌باشد که به شما بنویسم.2چونکه دلگرمی شما را می‌دانم که دربارهٔ آن بجهت شما به اهل مقدونیه فخر می‌کنم که از سال گذشته اهل اَخائیه مستعّد شده‌اند و غیرت شما اکثر ایشان را تحریض نموده است.3امّا برادران را فرستادم که مبادا فخر ما دربارهٔ شما در این خصوص باطل شود تا چنانکه گفته‌ام، مستعّد شوید.4مبادا اگر اهل مقدونیّه با من آیند و شما را نامستعّد یابند، نمی‌گویم شما بلکه ما از این اعتمادی که به آن فخر کردیم، خجل شویم.5پس لازم دانستم که برادران را نصیحت کنم تا قبل از ما نزد شما آیند و برکت موعود شما را مهیّا سازند تا حاضر باشد، از راه برکت نه از راه طمع.
6امّا خلاصه این است، هرکه با بخیلی کارد، با بخیلی هم درو کند و هرکه با برکت کارد، با برکت نیز درو کند.7امّا هرکس بطوری که در دل خود اراده نموده است بکند، نه به حزن و اضطرار، زیرا خدا بخشنده خوش را دوست می‌دارد.8ولی خدا قادر است که هر نعمتی را برای شما بیفزاید تا همیشه در هر امری کفایت کامل داشته، برای هر عمل نیکو افزوده شوید.9چنانکه مکتوب است که پاشید و به فقرا داد و عدالتش تا به ابد باقی می‌ماند.10امّا او که برای برزگر بذر و برای خورنده نان را آماده می‌کند، بذر شما را آماده کرده، خواهد افزود و ثمرات عدالت شما را مزیدخواهد کرد،11تا آنکه در هرچیز دولتمند شده، کمال سخاوت را بنمایید که آن منشأ شکر خدا به‌وسیلهٔ ما می‌باشد.12زیرا که بجا آوردن این خدمت، نه فقط حاجات مقدّسین را رفع می‌کند، بلکه سپاس خدا را نیز بسیار می‌افزاید.13و از دلیل این خدمت، خدا را تمجید می‌کنند به‌سبب اطاعت شما در اعتراف انجیل مسیح و سخاوت بخشش شما برای ایشان و همگان.14و ایشان به‌سبب افزونی فیض خدایی که بر شماست، در دعای خود مشتاق شما می‌باشند.15خدا را برای عطای ما لاکلام او شکر باد.
1Von dem Dienst, der für die Heiligen geschieht, ist es für mich unnötig, euch zu schreiben.2Denn ich weiß von eurem guten Willen, den ich an euch rühme bei denen aus Mazedonien, wenn ich sage: Achaja ist schon voriges Jahr bereit gewesen! Und euer Beispiel hat viele angereizt.3Ich habe aber diese Brüder gesandt, damit nicht unser Rühmen von euch zunichte werde in dieser Hinsicht, und damit ihr vorbereitet seid, wie ich von euch gesagt habe;4dass nicht, wenn die aus Mazedonien mit mir kommen und euch unvorbereitet finden, wir, um nicht zu sagen: ihr, zuschanden werdet mit dieser unserer Zuversicht.5So habe ich es nun für nötig angesehen, die Brüder zu ermahnen, dass sie voranzögen zu euch, um diese von euch zuvor verheißene Segensgabe vorzubereiten, so dass es bereitliegt und eine Gabe des Segens sei und nicht des Geizes.
6Ich meine aber das: Wer da kärglich sät, der wird auch kärglich ernten; und wer da sät im Segen, der wird auch ernten im Segen.7Ein jeder so, wie er‘s sich im Herzen vorgenommen hat, nicht mit Unwillen oder aus Zwang; denn einen fröhlichen Geber hat Gott lieb.8Gott aber kann machen, dass alle Gnade unter euch reichlich sei, dass ihr in allen Dingen allezeit volle Genüge habt und noch reich seid zu allem guten Werk;9wie geschrieben steht: "Er hat ausgestreut und gegeben den Armen; seine Gerechtigkeit bleibt in Ewigkeit."10Der aber Samen darreicht dem Sämann und Brot zur Speise, der wird geben und vermehren euren Samen und wachsen lassen die Früchte eurer Gerechtigkeit,11dass ihr reich seid in allen Dingen, zu geben mit aller Großzügigkeit, die durch uns auch Danksagung gegenüber Gott bewirkt.12Denn der Dienst dieser Liebesgabe erfüllt nicht allein den Mangel der Heiligen, sondern wirkt auch überschwänglich darin, dass viele Gott danken13und preisen Gott über euren Gehorsam im Bekenntnis zum Evangelium Christi und über eure großzügige Gemeinschaft mit ihnen und allen,14und in ihrem Gebet für euch sehnen sie sich nach euch wegen der überschwänglichen Gnade Gottes in euch.15Gott aber sei Dank für seine unaussprechliche Gabe!