1پولُس، به ارادهٔ خدا رسولِ عیسی مسیح، و تیموتاؤس برادر، به کلیسای خدا که در قُرِنتُس می‌باشد با همهٔ مقدّسینی که در تمام اَخائیه هستند،2فیض و سلامتی از پدر ما خدا و عیسی مسیح خداوند به شما باد.
3متبارک باد خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح که پدر رحمتها و خدای جمیع تسلیّات است،4که ما را در هر تنگی ما تسلّی می‌دهد تا ما بتوانیم دیگران را در هر مصیبتی که باشد تسلّی نماییم، به آن تسلّی که خود از خدا یافته‌ایم.5زیرا به اندازه‌ای که دردهای مسیح در ما زیاده شود، به همین قِسْم تسلّی ما نیز به‌وسیلهٔ مسیح می‌افزاید.6امّا خواه زحمت کشیم، این است برای تسلّی و نجات شما، و خواه تسلّی پذیریم این هم بجهت تسّلی و نجات شما است که میسّر می‌شود از صبر داشتن در همین دردهایی که ما هم می‌بینیم.7و امید ما برای شما استوار می‌شود زیرا می‌دانیم که چنانکه شما شریک دردها هستید، همچنین شریک تسلّی نیز خواهید بود.8زیرا ای برادران نمی‌خواهیم شما بی‌خبر باشید از تنگیای که در آسیا به ما عارض گردیدکه بی‌نهایت و فوق از طاقت بار کشیدیم، به‌حدّی که از جان هم مأیوس شدیم.9لکن در خود فتوای موت داشتیم تا بر خود توکّل نکنیم، بلکه بر خدا که مردگان را برمی‌خیزاند،10که ما را از چنین موت رهانید و می‌رهاند و به او امیدواریم که بعد از این هم خواهد رهانید.11و شما نیز به دعا در حقّ ما اعانت می‌کنید تا آنکه برای آن نعمتی که از اشخاص بسیاری به ما رسید، شکرگزاری هم بجهت ما از بسیاری بجا آورده شود.
12زیرا که فخر ما این است: یعنی شهادت ضمیر ما که به قدّوسیّت و اخلاص خدایی، نه به حکمت جسمانی، بلکه به فیض الهی در جهان رفتار نمودیم و خصوصاً نسبت به شما.13زیرا چیزی به شما نمی‌نویسیم مگر آنچه می‌خوانید و به آن اعتراف می‌کنید و امیدوارم که تا به آخر اعتراف هم خواهید کرد.14چنانکه به ما فی الجمله اعتراف کردید که محلّ فخر شما هستیم، چنانکه شما نیز ما را می‌باشید در روز عیسی خداوند.
15و بدین اعتماد قبل از این خواستم به نزد شما آیم تا نعمتی دیگر بیابید،16و از راه شما به مکادونیه بروم و باز از مکادونیه نزد شما بیایم وشما مرا به سوی یهودیه مشایعت کنید.17پس چون این را خواستم، آیا سهلانگاری کردم یا عزیمت من عزیمت بشری باشد تا آنکه به نزد من بلی بلی و نی نی باشد.18لیکن خدا امین است که سخن ما با شما بلی و نی نیست.19زیرا که پسر خدا، عیسی مسیح، که ما، یعنی من و سِلْوانُس و تیموتاؤس، در میان شما به وی موعظه کردیم، بلی و نی نشد، بلکه در او بلی شده است.20زیرا چندان که وعده‌های خدا است، همه در او بلی و از این جهت در او امین است تا خدا از ما تمجید یابد.21امّا او که ما را با شما در مسیح استوار می‌گرداند و ما را مسح نموده است، خداست.22که او نیز ما را مُهر نموده و بیعانه روح را در دلهای ما عطا کرده است.23لیکن من خدا را بر جان خود شاهد می‌خوانم که برای شفقت بر شما تا بحال به قرِنْتُس نیامدم،24نه آنکه بر ایمان شما حکم کرده باشیم بلکه شادی شما را مددکار هستیم زیرا که به ایمان قایم هستید.
1Paulus, ein Apostel Jesu Christi durch den Willen Gottes, und Timotheus, unser Bruder, der Gemeinde Gottes in Korinth samt allen Heiligen in ganz Achaja:2Gnade sei mit euch und Friede von Gott, unserm Vater, und dem HERRN Jesus Christus!
3Gelobt sei Gott und der Vater unseres HERRN Jesus Christus, der Vater der Barmherzigkeit und Gott allen Trostes,4der uns tröstet in aller unserer Trübsal, damit auch wir trösten können, die in allerlei Trübsal sind, mit dem Trost, mit dem wir selber getröstet werden von Gott.5Denn wie die Leiden Christi an uns reichlich geworden sind, so werden wir auch reichlich getröstet durch Christus.6Haben wir aber Trübsal, so geschieht es euch zu Trost und Erlösung. Haben wir Trost, so geschieht es zu eurem Trost, der sich wirksam erweist, wenn ihr mit Geduld dieselben Leiden ertragt, die auch wir leiden.7Und unsere Hoffnung steht fest für euch, weil wir wissen, dass, wie ihr an den Leiden teilhabt, so werdet ihr auch am Trost teilhaben.8Denn wir wollen euch nicht vorenthalten, liebe Brüder, unsere Bedrängnis, die uns in Asien widerfahren ist, wo wir über die Maßen beschwert waren, über unsere Kraft, so dass wir auch am Leben verzagten9und es bei uns selbst für beschlossen hielten, wir müssten sterben. Das geschah aber, damit wir unser Vertrauen nicht auf uns selbst setzten, sondern auf Gott, der die Toten auferweckt,10der uns aus solcher Todesnot errettet hat und erretten wird; und wir hoffen auf ihn, er werde uns auch hinfort erretten.11Durch eure Fürbitte für uns, tragt auch ihr dazu bei, dass unsertwegen viel gedankt wird durch viele Personen für die Gabe, die uns gegeben ist.
12Denn unser Ruhm ist dieser: das Zeugnis unseres Gewissens, dass wir in Aufrichtigkeit und göttlicher Lauterkeit, nicht in fleischlicher Weisheit, sondern in der Gnade Gottes gewandelt sind in der Welt, besonders aber bei euch.13Denn wir schreiben euch nichts anderes, als was ihr lest und auch versteht. Ich hoffe aber, ihr werdet es noch bis zum Ende verstehen,14wie ihr uns zum Teil auch schon verstanden habt. Denn wir sind euer Ruhm, wie auch ihr unser Ruhm seid auf den Tag des HERRN Jesus.
15Und in diesem Vertrauen dachte ich zunächst zu euch zu kommen, damit ihr noch einmal eine Wohltat empfinget,16um von euch aus nach Mazedonien weiter zu reisen, und wiederum aus Mazedonien zu euch zu kommen und mich von euch dann nach Judäa geleiten zu lassen.17Bin ich etwa leichtfertig gewesen, solches zu denken? Oder sind meine Pläne fleischlich, so dass bei mir Ja Ja wie Nein Nein wäre?18Aber treu ist Gott, dass unser Wort an euch nicht Ja und Nein zugleich ist.19Denn der Sohn Gottes, Jesus Christus, der unter euch durch uns gepredigt ist, durch mich und Silvanus und Timotheus, der war nicht Ja und Nein, sondern es war Ja in ihm.20Denn auf alle Gottesverheißungen ist das Ja in ihm; darum ist auch unser Amen durch ihn, Gott zum Lobe.21Denn Gott ist es, der uns samt euch in Christus befestigt und gesalbt hat22und der uns versiegelt und in unsere Herzen das Pfand, den Heiligen Geist, gegeben hat.23Ich rufe aber Gott an zum Zeugen über meiner Seele, dass ich, um euch zu schonen, noch nicht nach Korinth gekommen bin.24Nicht dass wir Herren wären über euren Glauben, sondern wir sind Mitarbeiter an eurer Freude; denn ihr steht im Glauben.