1Aber am ersten Tag der Woche, sehr früh am Morgen, kamen sie zum Grab und trugen die wohlriechenden Öle, die sie bereitet hatten, und andere mit ihnen.2Sie fanden aber den Stein weggewälzt von dem Grab3und gingen hinein und fanden den Leib des HERRN Jesus nicht.4Und als sie darüber bekümmert waren, siehe, da traten zu ihnen zwei Männer mit glänzenden Kleidern.5Und sie erschraken und neigten ihre Angesichter zur Erde. Da sprachen die zu ihnen: Was sucht ihr den Lebendigen bei den Toten?6Er ist nicht hier; er ist auferstanden. Gedenkt daran, wie er zu euch redete, als er noch in Galiläa war7und sprach: Der Menschensohn muss überantwortet werden in die Hände der Sünder und gekreuzigt werden und am dritten Tage auferstehen.8Und sie gedachten an seine Worte.9Und sie gingen wieder vom Grab und verkündigten das alles den Elf und den anderen allen.10Es waren aber Maria Magdalena und Johanna und Maria, die Mutter des Jakobus, und andere mit ihnen, die dies den Aposteln sagten.11Und es erschienen ihnen ihre Worte als leeres Geschwätz, und sie glaubten ihnen nicht.12Petrus aber stand auf und lief zum Grab und bückte sich hinein und sah die leinenen Tücher allein daliegen; und er ging davon und wunderte sich, was geschehen war.
13Und siehe, zwei von ihnen gingen am selben Tage in ein Dorf, das war von Jerusalem sechzig Stadien entfernt, mit Namen Emmaus.14Und sie redeten miteinander von allen diesen Ereignissen.15Und es geschah, als sie so redeten und sich miteinander besprachen, da nahte sich Jesus zu ihnen und ging mit ihnen.16Aber ihre Augen wurden gehalten, dass sie ihn nicht erkannten.17Er sprach aber zu ihnen: Was sind das für Worte, die ihr untereinander verhandelt auf dem Weg, und seid traurig?18Da antwortete einer mit Namen Kleophas und sprach zu ihm: Bist du der Einzige unter den Fremdlingen in Jerusalem, der nicht weiß, was in diesen Tagen darin geschehen ist?19Und er sprach zu ihnen: Was denn? Sie aber sprachen zu ihm: Das von Jesus, dem Nazarener, der ein Prophet war, mächtig in Taten und Worten vor Gott und allem Volk;20wie ihn unsere Hohenpriester und Obersten überantwortet haben zum Todesurteil und ihn gekreuzigt haben.21Wir aber hofften, er sei der, der Israel erlösen wird. Und über dem allen ist heute der dritte Tag, seit dies geschehen ist.22Auch haben uns einige Frauen der Unseren erschreckt; die sind früh bei dem Grab gewesen,23haben seinen Leib nicht gefunden, kamen und sagten, sie haben eine Erscheinung von Engeln gesehen, die sagen, er lebe.24Und einige unter uns gingen hin zum Grab und fanden es so, wie die Frauen sagten; aber ihn sahen sie nicht.25Und er sprach zu ihnen: O ihr Unverständigen und Trägen im Herzen, all dem zu glauben, was die Propheten geredet haben!26Musste nicht Christus solches leiden und zu seiner Herrlichkeit eingehen?27Und er fing an von Mose und allen Propheten und legte ihnen in allen Schriften aus, was von ihm gesagt war.
28Und sie näherten sich dem Dorf, in das sie unterwegs waren; und er stellte sich, als wollte er weitergehen.29Und sie nötigten ihn und sprachen: Bleibe bei uns; denn es will Abend werden, und der Tag hat sich geneigt. Und er ging hinein, bei ihnen zu bleiben.30Und es geschah, als er mit ihnen zu Tisch saß, nahm er das Brot, dankte, brach's und gab's ihnen.31Da wurden ihre Augen geöffnet, und sie erkannten ihn. Und er verschwand vor ihnen.32Und sie sprachen untereinander: Brannte nicht unser Herz in uns, während er mit uns redete auf dem Weg, und während er uns die Schrift öffnete?33Und sie standen auf zur selben Stunde, kehrten wieder um nach Jerusalem und fanden die Elf versammelt und die bei ihnen waren,34die sprachen: Der HERR ist wahrhaftig auferstanden und Simon erschienen.35Und sie erzählten, was auf dem Weg geschehen war und wie er von ihnen erkannt worden war beim Brotbrechen.
36Als sie aber davon redeten, trat er selbst, Jesus, mitten unter sie und sprach: Friede sei mit euch!37Sie erschraken aber und fürchteten sich und meinten, sie sähen einen Geist.38Und er sprach zu ihnen: Was seid ihr so erschrocken, und warum kommen solch zweifelhafte Gedanken in euren Herzen auf?39Seht meine Hände und meine Füße: ich bin's selber. Fasst mich an und seht; denn ein Geist hat nicht Fleisch und Knochen, wie ihr seht, dass ich sie habe.40Und als er das sagte, zeigte er ihnen die Hände und Füße.41Als sie aber noch nicht glaubten vor Freude und sich verwunderten, sprach er zu ihnen: Habt ihr etwas zu essen?42Und sie legten ihm ein Stück gebratenen Fisch und Honigwaben vor.43Und er nahm's und aß vor ihnen.
44Er sprach aber zu ihnen: Das sind die Worte, die ich zu euch gesagt habe, als ich noch bei euch war; denn es muss alles erfüllt werden, was von mir geschrieben steht im Gesetz des Mose, in den Propheten und in den Psalmen.45Da öffnete er ihnen das Verständnis, dass sie die Schrift verstanden,46und er sprach zu ihnen: So steht's geschrieben, und so musste Christus leiden und auferstehen von den Toten am dritten Tag47und gepredigt werden in seinem Namen Buße und Vergebung der Sünden unter allen Völkern, angefangen in Jerusalem.48Ihr aber seid davon Zeugen.49Und siehe, ich will auf euch senden die Verheißung meines Vaters. Ihr aber sollt in der Stadt Jerusalem bleiben, bis ihr gekleidet werdet mit der Kraft aus der Höhe.
50Er führte sie aber hinaus bis nach Bethanien und hob die Hände auf und segnete sie.51Und es geschah, als er sie segnete, schied er von ihnen und fuhr auf in den Himmel.52Sie aber beteten ihn an und kehrten wieder um nach Jerusalem mit großer Freude53und sie waren allezeit im Tempel und priesen und lobten Gott.
1پس در روز اوّل هفته، هنگام سپیده صبح، حنوطی را که درست کرده بودند با خود برداشته، به سر قبر آمدند و بعضی دیگران همراه ایشان.2و سنگ را از سر قبر غلطانیده دیدند.3چون داخل شدند، جسد خداوند عیسی را نیافتند.4و واقع شد هنگامی که ایشان از این امر متحیّر بودند که ناگاه دو مرد در لباس درخشنده نزد ایشان بایستادند.5و چون ترسان شده، سرهای خود را به سوی زمین افکنده بودند، به ایشان گفتند: چرا زنده را از میان مردگان میطلبید؟6در اینجا نیست، بلکه برخاسته است. به یاد آورید که چگونه وقتی که در جلیل بود شما را خبر داده،7گفت: ضروری است که پسر انسان به دست مردم گناهکار تسلیم شده، مصلوب گردد و روز سوم برخیزد.8پس سخنان او را بهخاطر آوردند.9و از سر قبر برگشته، آن یازده و دیگران را از همهٔ این امور مطّلع ساختند.10و مریم مجدلیه و یونا و مریم مادر یعقوب و دیگر رفقای ایشان بودند که رسولان را از این چیزها مطّلع ساختند.11لیکن سخنان زنان را هذیان پنداشته، باور نکردند.12امّا پطرس برخاسته، دوان دوان به سوی قبر رفت و خم شده، کفن را تنها گذاشته دید. و از این ماجرا در عجب شده، به خانهٔ خود رفت.
13و اینک، در همان روز دو نفر از ایشان میرفتند به سوی قریهای که از اورشلیم به مسافتِ شصت تیر پرتاب دور بود و عِموآس نام داشت.14و با یکدیگر از تمام این وقایع گفتگو میکردند.15و چون ایشان در مکالمه و مباحثه میبودند، ناگاه خودِ عیسی نزدیک شده، با ایشان همراه شد.16ولی چشمان ایشان بسته شد تا او را نشناسند.17او به ایشان گفت: چه حرفهااست که با یکدیگر میزنید و راه را به کدورت میپیمایید؟18یکی که کَلِیُوپاس نام داشت در جواب وی گفت: مگر تو در اورشلیم غریب و تنها هستی و از آنچه در این ایّام در اینجا واقع شد واقف نیستی؟19به ایشان گفت: چه چیز است؟ گفتندش: دربارهٔ عیسی ناصری که مردی بود نبی و قادر در فعل و قول در حضور خدا و تمام قوم،20و چگونه رؤسای کَهَنه و حکّامِ ما او را به فتوای قتل سپردند و او را مصلوب ساختند.21امّا ما امیدوار بودیم که همین است آنکه میباید اسرائیل را نجات دهد. و علاوه بر این همه، امروز از وقوع این امور روز سوم است،22و بعضی از زنان ما هم ما را به حیرت انداختند که بامدادان نزد قبر رفتند،23و جسد او را نیافته، آمدند و گفتند که فرشتگان را در رؤیا دیدیم که گفتند او زنده شده است.24و جمعی از رفقای ما به سر قبر رفته، آن چنانکه زنان گفته بودند یافتند، لیکن او را ندیدند.25او به ایشان گفت: ای بیفهمان و سستدلان از ایمان آوردن به آنچه انبیا گفتهاند.26آیا نمیبایست که مسیح این زحمات را بیند تا به جلال خود برسد؟27پس از موسی و سایر انبیا شروع کرده، اخبار خود را در تمام کتب برای ایشان شرح فرمود.
28و چون به آن دهی که عازم آن بودند رسیدند، او قصد نمود که دورتر رود.29و ایشان الحاح کرده، گفتند که با ما باش. چونکه شب نزدیک است و روز به آخر رسیده. پس داخل گشته، با ایشان توقّف نمود.30و چون با ایشان نشسته بود، نان را گرفته، برکت داد و پاره کرده، به ایشان داد.31که ناگاه چشمانشان باز شده، او را شناختند. و در ساعت از ایشان غایب شد.32پسبا یکدیگر گفتند: آیا دل در درون ما نمیسوخت، وقتی که در راه با ما تکلّم مینمود و کتب را بجهت ما تفسیر میکرد؟33و در آن ساعت برخاسته، به اورشلیم مراجعت کردند و آن یازده را یافتند که با رفقای خود جمع شده34میگفتند: خداوند در حقیقت برخاسته و به شمعون ظاهر شده است.35و آن دو نفر نیز از سرگذشت راه و کیفیت شناختن او هنگام پاره کردن نان خبر دادند.
36و ایشان در این گفتگو میبودند که ناگاه عیسی خود در میان ایشان ایستاده، به ایشان گفت: سلام بر شما باد.37امّا ایشان لرزان و ترسان شده، گمان بردند که روحی میبینند.38به ایشان گفت: چرا مضطرب شدید و برای چه در دلهای شما شُبَهات روی میدهد؟39دستها و پایهایم را ملاحظه کنید که من خود هستم و دست بر من گذارده ببینید، زیرا که روح گوشت و استخوان ندارد، چنانکه مینگرید که در من است.40این را گفت و دستها و پایهای خود را بدیشان نشان داد.41و چون ایشان هنوز از خوشی تصدیق نکرده، در عجب مانده بودند، به ایشان گفت: چیز خوراکی در اینجا دارید؟42پس قدری از ماهی بریان و از شانه عسل به وی دادند.43پس آن را گرفته پیش ایشان بخورد.
44و به ایشان گفت: همین است سخنانی که وقتی با شما بودم گفتم ضروری است که آنچه در تورات موسی و صحف انبیا و زبور دربارهٔ منمکتوب است به انجام رسد.45و در آن وقت ذهن ایشان را روشن کرد تا کتب را بفهمند.46و به ایشان گفت: بر همین منوال مکتوب است و بدینطور سزاوار بود که مسیح زحمت کشد و روز سوم از مردگان برخیزد.47و از اورشلیم شروع کرده، موعظه به توبه و آمرزش گناهان در همهٔ امّتها به نام او کرده شود.48و شما شاهد بر این امور هستید.49و اینک، من موعود پدر خود را بر شما میفرستم. پس شما در شهر اورشلیم بمانید تا وقتی که به قوّت از اعلی آراسته شوید.
50پس ایشان را بیرون از شهر تا بیت عَنْیَا برد و دستهای خود را بلند کرده، ایشان را برکت داد.51و چنین شد که در حین برکت دادنِ ایشان، از ایشان جدا گشته، به سوی آسمان بالا برده شد.52پس او را پرستش کرده، با خوشی عظیم به سوی اورشلیم برگشتند.53و پیوسته در معبدمانده، خدا را حمد و سپاس میگفتند. آمین.