1Petrus aber und Johannes gingen miteinander hinauf in den Tempel um die neunte Stunde zur Gebetszeit.2Und es war ein Mann, lahm von Mutterleibe, der wurde hergetragen; und sie setzten ihn täglich vor das Tor des Tempels, das da heißt "das schöne", damit er um Almosen bettelte von denen, die in den Tempel gingen.3Als er nun sah, dass Petrus und Johannes in den Tempel hineingehen wollten, bat er um ein Almosen.4Petrus aber schaute ihn an mit Johannes und sprach: Sieh uns an!5Und er sah sie an und wartete darauf, etwas von ihnen zu empfangen.6Petrus aber sprach: Gold und Silber habe ich nicht; was ich aber habe, das gebe ich dir: Im Namen Jesu Christi von Nazareth steh auf und geh!7Und er ergriff ihn bei der rechten Hand und richtete ihn auf. Sogleich wurden seine Schenkel und Knöchel fest;8und er sprang auf, konnte gehen und stehen und ging mit ihnen in den Tempel, lief und sprang umher und lobte Gott.9Und es sah ihn alles Volk umhergehen und Gott loben.10Sie erkannten ihn auch, dass er's war, der um Almosen vor dem schönen Tor des Tempels gesessen hatte; und sie wurden voll der Verwunderung und Entsetzen über das, was ihm widerfahren war.11Als aber dieser Lahme, der nun gesund war, sich zu Petrus und Johannes hielt, lief alles Volk zu ihnen in die Halle, die da heißt Salomos, und sie wunderten sich.
12Als Petrus das sah, antwortete er dem Volk: Ihr Männer von Israel, was wundert ihr euch darüber, oder was seht ihr auf uns, als hätten wir durch eigene Kraft oder Frömmigkeit bewirkt, dass dieser gehen kann?13Der Gott Abrahams und Isaaks und Jakobs, der Gott unserer Väter, hat seinen Knecht Jesus verherrlicht, welchen ihr überantwortet und verleugnet habt vor Pilatus, als er urteilte, ihn loszulassen.14Ihr aber habt den Heiligen und Gerechten verleugnet und darum gebeten, dass man euch den Mörder schenke;15aber den Fürsten des Lebens habt ihr getötet. Den hat Gott auferweckt von den Toten; dessen sind wir Zeugen.16Und durch den Glauben an seinen Namen hat sein Name diesen, den ihr seht und kennt, stark gemacht; und der Glaube, der durch ihn wirkt, hat ihm diese Gesundheit gegeben vor euer aller Augen.
17Nun, liebe Brüder, ich weiß, dass ihr's durch Unwissenheit getan habt wie auch eure Oberen.18Gott aber hat erfüllt, was er durch den Mund aller seiner Propheten zuvor verkündigt hat, wie Christus leiden sollte.19So tut nun Buße und bekehrt euch, dass eure Sünden getilgt werden;20damit die Zeit der Erquickung komme von dem Angesicht des HERRN, wenn er senden wird den, der euch zuvor verkündigt ist, Jesus Christus,21den der Himmel aufnehmen muss bis zu der Zeit, da alles wiedergebracht wird, wovon Gott geredet hat durch den Mund aller seiner heiligen Propheten von Anbeginn.22Denn Mose hat zu den Vätern gesagt: "Einen Propheten wie mich wird euch der HERR, euer Gott, erwecken aus euren Brüdern; den sollt ihr hören in allem, was er zu euch sagen wird.23Und es wird geschehen, jede Seele, die diesen Propheten nicht hören wird, soll vertilgt werden aus dem Volk."24Und alle Propheten von Samuel an, wie viele auch danach geredet haben, die haben diese Tage verkündigt.25Ihr seid die Söhne der Propheten und des Bundes, den Gott geschlossen hat mit euren Vätern, als er zu Abraham sprach: "Durch dein Geschlecht sollen gesegnet werden alle Völker auf Erden."26Euch zuerst hat Gott seinen Knecht Jesus auferweckt und hat ihn zu euch gesandt, euch zu segnen, in dem ein jeder sich bekehre von seiner Bosheit.
1و در ساعت نهم، وقت نماز، پطرس و یوحنّا با هم به معبدمی‌رفتند.2ناگاه مردی را که لنگ مادرزاد بود می‌بردند که او را هر روزه بر آن درِمعبدکه جمیل نام دارد می‌گذاشتند تا از روندگان به معبد صدقه بخواهد.3آن شخص چون پطرس و یوحنّا را دید که می‌خواهند به معبدداخل شوند، صدقه خواست.4امّا پطرس با یوحنّا بر وی نیک نگریسته، گفت، به ما بنگر.5پس بر ایشان نظر افکنده، منتظر بود که از ایشان چیزی بگیرد.6آنگاه پطرس گفت، مرا طلا و نقره نیست، امّا آنچه دارم به تو می‌دهم. به نام عیسی مسیح ناصری برخیز و بخرام!7و دست راستش را گرفته، او را برخیزانید که در ساعت پایها وساقهای او قوّت گرفت8و برجسته، بایستاد و خرامید و با ایشان خرامان و جَست و خیزکنان و خدا را حمدگویان داخل هیکل شد.9و جمیع قوم او را خرامان و خدا را تسبیحخوانان دیدند.10و چون او را شناختند که همان است که به درِ جمیلِ معبدبجهت صدقه می‌نشست، به‌سبب این امر که بر او واقع شد، متعجّب و متحیر گردیدند.
11و چون آن لنگِ شفایافته به پطرس و یوحنّا متمسّک بود، تمامی قوم در رواقی که به سلیمانی مسمّیٰ است، حیرت زده بشتاب گِردِ ایشان جمع شدند.12آنگاه پطرس ملتفت شده، بدان جماعت خطاب کرد که: ای مردان اسرائیلی، چرا از این کار تعجّب دارید و چرا بر ما چشم دوخته‌اید که گویا به قوّت و تقوای خود این شخص را خرامان ساختیم؟13خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب، خدای اجداد ما، بندهٔ خود عیسی را جلال داد که شما تسلیم نموده، او را در حضور پیلاطس انکار کردید، هنگامی که او حکم به رهانیدنش داد.14امّا شما آن قدّوس و عادل را منکر شده، خواستید که مردی خونریز به شما بخشیده شود.15و رئیس حیات را کشتید که خدا او را از مردگان برخیزانید و ما شاهد بر او هستیم.16و به‌سبب ایمان به اسم او، اسم او این شخص را که می‌بینید و می‌شناسید قوّت بخشیده است. بلی آن ایمانی که به وسیله اوست، این کس را پیش روی همهٔٔ شما این صحّت کامل داده است.
17و الحال ای برادران، می‌دانم که شما و همچنین حکّام شما این را به‌سبب ناشناسایی کردید.18و لیکن خدا آن اخباری را که به زبان جمیع انبیای خود، پیش گفته بود که مسیح باید زحمت بیند، همینطور به انجام رسانید.19پس توبه و بازگشت کنید تا گناهان شما محو گردد و تا اوقات استراحت از حضور خداوند برسد.20و عیسی مسیح را که از اوّل برای شما اعلام شده بود بفرستد،21که می‌باید آسمان او را پذیرد تا زمان معادِ همه‌چیز که خدا از بدوِ عالم به زبان جمیع انبیای مقدّس خود، از آن اِخبار نمود.22زیرا موسی به اجداد گفت که: خداوند خدای شما نبی مثل من، از میان برادران شما برای شما برخواهد انگیخت. کلام او را در هر چه به شما تکّلم کند بشنوید؛23و هر نَفْسی که آن نبی را نشنود، از قوم منقطع گردد.24و جمیع انبیا نیز از سموئیل و آنانی که بعد از او تکلّم کردند، از این ایّام اِخبار نمودند.25شما هستید اولاد پیغمبران و آن عهدی که خدا با اجداد ما بست، وقتی که به ابراهیم گفت: از ذریّت تو جمیع قبایل زمین برکت خواهند یافت،26برای شما اوّلاً خدا بندهٔ خود، عیسی، را برخیزانیده، فرستاد تا شما را برکت دهد به برگردانیدن هر یکی از شما از گناهانش.