Skip to content

مزامير
لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. مَزْمُورٌ لِدَاوُدَ. تَسْبِيحَةٌ.

1لَكَ يَنْبَغِي التَّسْبِيحُ، يَا اَللهُ، فِي صِهْيَوْنَ وَلَكَ يُوفَى النَّذْرُ.2يَا سَامِعَ الصَّلاَةِ، إِلَيْكَ يَأْتِي كُلُّ بَشَرٍ.3آثَامٌ قَدْ قَوِيَتْ عَلَيَّ، مَعَاصِينَا أَنْتَ تُكَفِّرُ عَنْهَا.4طُوبَى لِلَّذِي تَخْتَارُهُ وَتُقَرِّبُهُ لِيَسْكُنَ فِي دِيَارِكَ. لَنَشْبَعَنَّ مِنْ خَيْرِ بَيْتِكَ، قُدْسِ هَيْكَلِكَ.

5بِمَخَاوِفَ فِي الْعَدْلِ تَسْتَجِيبُنَا، يَا إِلَهَ خَلاَصِنَا، يَا مُتَّكَلَ جَمِيعِ أَقَاصِي الأَرْضِ وَالْبَحْرِ الْبَعِيدَةِ.6الْمُثْبِتُ الْجِبَالِ بِقُوَّتِهِ، الْمُتَنَطِّقُ بِالْقُدْرَةِ،7الْمُهَدِّئُ عَجِيجَ الْبِحَارِ، عَجِيجَ أَمْوَاجِهَا وَضَجِيجَ الأُمَمِ.8وَتَخَافُ سُكَّانُ الأَقَاصِي مِنْ آيَاتِكَ، تَجْعَلُ مَطَالِعَ الصَّبَاحِ وَالْمَسَاءِ تَبْتَهِجُ.9تَعَهَّدْتَ الأَرْضَ وَجَعَلْتَهَا تَفِيضُ، تُغْنِيهَا جِدّاً. سَوَاقِي اللهِ مَلآنَةٌ مَاءً. تُهَيِّئُ طَعَامَهُمْ لأَنَّكَ هَكَذَا تُعِدُّهَا.10أَرْوِ أَتْلاَمَهَا، مَهِّدْ أَخَادِيدَهَا. بِالْغُيُوثِ تُحَلِّلُهَا، تُبَارِكُ غَلَّتَهَا.11كَلَّلْتَ السَّنَةَ بِجُودِكَ وَآثَارُكَ تَقْطُرُ دَسَماً.12تَقْطُرُ مَرَاعِي الْبَرِّيَّةِ وَتَتَنَطَّقُ الآكَامُ بِالْبَهْجَةِ.13اكْتَسَتِ الْمُرُوجُ غَنَماً وَالأَوْدِيَةُ تَتَعَطَّفُ بُرّاً، تَهْتِفُ وَأَيْضاً تُغَنِّي.

1Ein Psalm Davids, ein Lied, vorzusingen. Gott, man lobt dich in der Stille zu Zion, und dir bezahlt man Gelübde.2Du erhörst Gebet; darum kommt alles Fleisch zu dir.3Unsre Missetat drückt uns hart; du wollest unsre Sünden vergeben.4Wohl dem, den du erwählst und zu dir lässest, daß er wohne in deinen Höfen; der hat reichen Trost von deinem Hause, deinem heiligen Tempel.5Erhöre uns nach der wunderbaren Gerechtigkeit, Gott, unser Heil, der du bist Zuversicht aller auf Erden und ferne am Meer;6der die Berge fest setzt in seiner Kraft und gerüstet ist mit Macht;7der du stillest das Brausen des Meers, das Brausen seiner Wellen und das Toben der Völker,8daß sich entsetzen, die an den Enden wohnen, vor deinen Zeichen. Du machst fröhlich, was da webet, gegen Morgen und gegen Abend.9Du suchst das Land heim und wässerst es und machst es sehr reich. Gottes Brünnlein hat Wassers die Fülle. Du läßt ihr Getreide wohl geraten; denn also bauest du das Land.10Du tränkest seine Furchen und feuchtest sein Gepflügtes; mit Regen machst du es weich und segnest sein Gewächs.11Du krönst das Jahr mit deinem Gut, und deine Fußtapfen triefen von Fett.12Die Weiden in der Wüste sind auch fett, daß sie triefen, und die Hügel sind umher lustig.13Die Anger sind voll Schafe, und die Auen stehen dick mit Korn, daß man jauchzet und singet.